Marokko, Marokkanen en Joden
Samuel Pallache. Bron: milknhoney.com
In 1940 had Duitsland de macht in Europa. De Nazi’s hadden onder andere discriminerende maatregelen getroffen tegen de Joden. In Nederland werd dit vanaf 1941 steeds duidelijker. Eerst werden zij apart gezet, ze mochten niet meer op bepaalde plekken werken. Begin mei 1942 waren de joden verplicht de Davidsster te dragen met het woord jood erop en niet veel later werden joden massaal op transport naar de Duitse vernietigingskampen gezet. Uiteindelijk kwamen ongeveer 102.000 Nederlandse joden om in de Duitse vernietigingskampen.
Joden wonen al heel lang in Marokko, al eeuwen en maken deel uit van de Marokkaanse samenleving. Zo is bijvoorbeeld in 1609 de eerste Marokkaanse ambassadeur in Nederland, Samuel Pallache, een jood. Hij ligt begraven op de nieuwe joodse begraafplaats in Oudekerk aan de Amstel, dichtbij Amsterdam.
Sultan Mohammed V. Bron: en.wikipedia.org
Marokko viel vlak na de Franse overgave in handen van de Fransen die pro-Duits waren. Vóór de Tweede Wereldoorlog woonden er ongeveer 200.000 joden in Marokko. Zij genoten bescherming van de Marokkaanse sultan. Nadat Duitsland in 1940 Frankrijk bezette, viel Marokko eigenlijk ook in Duitse handen. De Duitsers wilden in Marokko dezelfde maatregelen tegen de joden als in Europa. In de joodse wijken verschenen hakenkruizen. Joden konden geen handel meer drijven en rassenwetten werden ingevoerd.
Toen joodse vluchtelingen uit Europa in Tanger en Casablanca terechtkwamen werden zij vrijwel direct in werkkampen gezet. Dit was geen pretje. Sultan Mohammed de Vijfde kwam daartegen in verzet. In 1942 ontving hij een Joodse delegatie in zijn paleis. Hij wilde hun vooral steun geven. Als dank voor deze steun van de sultan is bij Hebron (westelijke Jordaanoever bij Israël) een bos geplant voor Mohammed de Vijfde.
