Kinderen die vanuit andere landen naar Nederland vluchten, is niet nieuw; dit vindt al heel lang plaats. Momenteel is er sprake van de grote stroom vluchtelingen vanuit Syrië, en de mensen die vanuit Afrika door mensensmokkelaars via bootjes naar Europa worden vervoerd.
Aankomst van honderd Joodse vluchtelingen uit Oostenrijk in Nederland. Bron: fotoleren.nl
Er speelt zich heel veel af rondom deze vluchtelingen. Dat sommige Nederlanders tegen deze vluchtelingen zijn, is niet nieuw. Ook in de Tweede Wereldoorlog waren er mensen op de vlucht voor oorlog en geweld, en ook toen waren er mensen die tegen de opvang van vluchtelingen waren. Wat dat betreft kunnen we zeggen: “De geschiedenis herhaalt zich”!
Toen Adolf Hitler in 1933 aan de macht kwam in Duitsland wisten veel Duitsers, en voornamelijk Joodse burgers, dat het leven voor hun in Duitsland erg moeilijk zou worden. Tussen 1933 en 1937 vluchtten er ongeveer 35.000 tot 50.000 Duitse Joden naar Nederland. De Nederlandse regering was niet blij met deze vluchtelingenstroom en sloot de grens met Duitsland. Dit leidde tot veel protest in de kranten en ook in de Tweede Kamer werden hierover debatten gehouden. Maar als op 9 en 10 november 1938 de zogenaamde Kristallnacht plaatsvindt, waarbij Joodse winkels en synagogen worden vernield en overal in Duitsland Joden worden aangevallen, worden Joodse kinderen toch Nederland binnen gelaten.
De ouders, die achterbleven in Duitsland, dachten dat hun kinderen in Nederland veiliger zouden zijn dan in Duitsland, omdat Nederland in de Eerste Wereldoorlog neutraal was. Mocht er nu weer oorlog komen dan was de kans groot dat Nederland weer neutraal zou zijn en dat daarmee ook hun kinderen in Nederland veilig zouden zijn. In de periode van de Kristallnacht besluit het bestuur van het Haagse weeshuis aan de Pletterijstraat om de Joodse vluchtelingenkinderen op te vangen. De Nederlandse overheid stemde hiermee in, als de kinderen na een tijdje naar Palestina zouden vertrekken. Ook toen heerste er dus een politiek en klimaat dat vluchtelingen opvangen slechts tijdelijk zou zijn, en dat vluchtelingen gewoon weer weg moesten gaan zodra de situatie dat toestond.
Nadat Oostenrijk zich als bondgenoot bij Duitsland aansloot kwamen er ook Oostenrijkse Joodse kinderen naar Den Haag die naar de leegstaande school aan de Copernicusstraat 159 werden gebracht. Vanaf 1939 krijgen de meeste kinderen onderdak in landhuis ‘Ockenburgh’ in Loosduinen en in het ‘Huis ten Vijver’ in Scheveningen. Op het moment dat de Duitsers Nederland binnenvallen, moeten de kinderen deze plaatsen verlaten en worden zij opgenomen door pleeggezinnen, of mensen die deze vluchtelingen onderdak wilden bieden.
Voor de Joodse kinderen in het weeshuis aan de Pletterijstraat wachtte een erger lot. Op 5 maart 1943 vallen de Duitsers het weeshuis binnen en werden de kinderen gedwongen om in de vrachtwagens te stappen en werden ze naar kamp Westerbork vervoerd. Op 13 maart 1943 zijn zij vermoord in vernietigingskamp Sobibor.
