De gevolgen van de Grote Depressie
Door de economische achteruitgang kregen de extreem rechtse en linkse politieke partijen steeds meer aanhangers. Door de armoede waren mensen meer geneigd om te kiezen voor nationalistische en economisch geïsoleerde regeringen. Dit gebeurde bijvoorbeeld in Italië met de opkomst van het fascisme onder leiding van Mussolini.
Mussolini wist ondanks de dictatuur en onderdrukking van vrije pers en meningsuiting zijn land toch uit de economische crisis te redden. Orde, tucht en efficiëntie zorgden dat de fabrieken in het noorden van Italië draaiden, wat de Italiaanse economie deed groeien.
In Duitsland verliep het anders. Duitsland had zelf onvoldoende grondstoffen en was erg afhankelijk van import. Toen de import verminderde daalde de productiviteit met maar liefst 50%!
Extremisme neemt toe
Duitsland had van alle landen misschien wel het meest te lijden onder de depressie waardoor de verontwaardiging over samenwerken met andere landen steeg. Hierdoor kon het extreem nationalisme zich ontwikkelen.
De Weimar Republiek kreeg leningen van Amerikaanse banken. Maar toen de banken vanwege de crisis deze leningen weer introkken, werd Duitsland heel zwaar getroffen. Werkeloosheid groeide gigantisch, totdat meer dan 36% van de arbeiders geen baan meer had.
Hierdoor werden steeds meer mensen aanhanger van extremistische partijen. Links had je de Duitse Communistische Partij en uiterst rechts de NSDAP van Adolf Hitler, ook bekend als de nazi’s.
Zij waren fel tegen het Verdrag van Versailles en hadden een ideologie van Volksgemeinschaft, dat is een gemeenschap van volken met Germaans bloed, oftewel Ariërs (simpel gezegd: het blanke ras).
De NSDAP beloofden banen te creëren en niet-Germaanse arbeiders, zoals Joden, hun banen af te pakken.
Dit artikel is onderdeel van het artikel: “Hoe is de Tweede Wereldoorlog ontstaan?”